A: No. The effect of oil palm on groundwater resources isn’t significantly different from that of rubber. While it is fact that a single oil palm tree consumes about 249 litres of water per day, against 63 litres by a rubber tree, the consumption of water per hectare of oil palm is only slightly higher than that of a hectare of rubber because fewer oil palms are planted per hectare. A hectare of rubber requires 31,500 litres of water per day while a hectare of oil palm requires 34,680 litres.
Moreover, given that oil palm is only cultivated in regions where annual rainfall averages 3,500 mm, and the crop’s water requirement is 1,300 mm per annum, there is no basis for the concern that oil palm cultivation can lead to a deficit in water resources.
Oil palm cultivation in the Galle District commenced about 50 years ago. However, there have been no reports to date of water shortages due to Oil palm.
A: No. The government has formulated strict guidelines for the palm oil industry. These guidelines stipulate that up to 20,000 hectares of land may be cultivated with oil palm. This area is less than 3% of the total land extent under plantation crops. We have 202,000 hectares of land under tea, 136,000 under rubber and 440,000 under coconut. Plantation companies and the national economy need a mix of these crops to be able to weather fluctuations in commodity prices. Therefore, there is no question of oil palm replacing any of the traditional crops. Oil palm has been cultivated in Sri Lanka for nearly 50 years, and to date, the area under oil palm is only 10,000 hectares, a fraction of the extent under other crops.
A: No. In Sri Lanka, the government has issued strict guidelines on the lands that can be cultivated with oil palm. Oil palm may only be cultivated on land that is already under cultivation and that too in areas where rubber or coconut cultivation is no longer viable, after several cycles of the same crop. Accordingly, plantation companies have only replaced some unproductive crops in elevations below 300m of the country with oil palm, and all cultivated areas are in the wet zone. All companies are required to strictly adhere to legal prohibitions on the clearing of existing natural forests.
Oil palm has also been identified as a viable alternative crop for land on which traditional crops do not thrive anymore, especially on obsolete coconut plantations in which crops have been devastated by disease. Therefore, oil palm is cultivated only on abandoned plantation land deemed unfit to grow rubber, tea and coconut. Oil palm cultivation has been recognised as an ideal strategy to rotate crops, and in the process maintain productivity and profitability.
A: No. Oil palm does require more fertiliser than rubber, but this can be reduced with the use of soil and foliar based site specific fertilisers. Sri Lankan oil palm is not affected by fungal disease as such pest issues and their control measures are similar to those of coconut.
Furthermore, the solid waste from palm oil manufacturing factories is used as organic manure and as fuel to generate renewable energy; this leads to palm oil factories being self-sufficient in energy. This is an advantage.
The effluent that is generated as a result of palm oil production is 90-95% chemical-free water, which is easily treated.
Instead of adversely affecting the environment, oil palm benefits the environment by removing greenhouse gasses, conserving soil and soil moisture, and by contributing to the natural water cycle when cultivated according to Good Agricultural Practices and the stipulated regulations.
A: No. In Nakiadeniya, where oil palm has been cultivated for the past 50 years, there has been no increase in the population of reptiles. Further, from records available on this estate, it is apparent that the number of serpent attacks on workers is similar to that of estates with other crops.
A: No. Soil erosion and landslides are not crop-related but soil management related. In any event, oil palm is only planted on terrain that has a gradient of less than 23 degrees, as advocated by the Coconut Research Institute (CRI). On steep land it is mandatory to practice appropriate soil conservation techniques such as contour planting, establishment of contour and main drains, stone terracing, planting ground covers, mulching, introducing live hedges and undertaking stream bank protection in oil palm plantations. It is also recommended to plant oil palm in individual platforms whenever and as much as possible. The base of the platform should be sloping against the gradient of the land. This is called a reverse slope. When these guidelines are followed, there will be no contribution to landslides.
A: Yes. Firstly, the opposition to oil palm is not based on facts relevant to Sri Lanka. Deforestation, soil degradation, negative impacts on water sources and biodiversity are evident in countries where natural forests are felled to plant oil palm. Other trivial claims are as a result of a campaign of misinformation by persons with vested interests. As for the importance of oil palm, 50% of the packaged products on sale at any supermarket use palm oil, so the demand is huge. Sri Lanka’s present annual edible oil requirement is 160,000 MT. The country produces a total of just 44,000 MT of coconut oil and 18,000 MT of palm oil as of now, leaving a deficit of 98,000 MT in its edible oil requirement. Per capita consumption of edible oil in Sri Lanka is 10.4kgs per annum.
In total, Sri Lanka imported 230,000 MT of oils and fats in 2017, at a cost of Rs 29 billion for consumption as well as for industrial and other purposes. Locally produced palm oil can therefore play a significant role in import substitution.
When compared with Sri Lanka’s other plantation crops, oil palm has easily the lowest Cost of Production (COP) at just Rs 15 per kilogram of fresh fruit bunches, with a net sale average (NSA) of Rs. 45 per kg. Coconut has a NSA and a COP of Rs. 35 and Rs. 15 per nut respectively. However, coconut produces a yield per hectare of only 7,000 nuts, whilst Oil Palm produces 18,000 kg per hectare per annum.
Oil palm is by far Sri Lanka’s most profitable crop. Coconut generates Rs 140,000 per hectare per annum, while tea and rubber generate Rs 45,000 and Rs 50,000 respectively, whereas oil palm generates Rs. 514,000 per hectare per annum.
Oil palm also far outstrips any of its competitors, producing 70.13 million MT or 35.4% of the total global requirement for vegetable oil with an efficiency of 3.74 MT per hectare per annum which is almost ten times higher than the efficiency or productivity of most of the rest of the crops cultivated for the purpose. If we compare the oil production efficiency of oil palm with that of coconut, about four hectares of coconut land is needed to produce the same quantity of vegetable oil produced by just one hectare of oil palm.
01 - Health
02 - Environment
03 - Economy
04 - Social
Palm oil is obtained from the ripened fruit of the oil palm tree and contains mainly 3 types of fats; saturated, monosaturated and polyunsaturated fat. The unsaturated fats (monosaturated and polyunsaturated) are considered to be healthy as they help to reduce the risk of heart diseases and low-density lipoprotein (LDL) cholesterol.
Palm oil is also rich in Vitamin E, carotenoids and antioxidants that protect the heart and prevent cancer. Palm oil is a good source of lipids, which are an essential component of our diet.
After the oil is taken out of the ripened palm fruit, it is refined prior to use. After refinement, the oil is separated (fractionated) into liquid and solid phases by thermo-mechanical means (controlled cooling, crystallization, and filtering).
No
Palm oil is a saturated oil and the degree of saturation varies between edible oils. Palm oil is considered better than other edible oils as only 50% is saturated, in comparison to coconut oil which has 92% saturated fatty acids. However, recent studies conducted on ‘3mcpd’ and ‘2mcpd’ compounds reveals that they are present in small amounts in palm oil as well as in other refined oils. These compounds are usually generated during the refining process and their toxicity to humans are yet to be established.
Palm oil is used by a plethora of industries, including the entire food and cosmetics industries and is comparatively a safer and cheaper option when compared to other sources of vegetable oil.
No
No. The Sri Lankan government has issued strict guidelines on the lands that can be used for oil palm cultivation. Accordingly, Oil palm can only be cultivated as a crop diversification strategy replacing other uneconomical plantation crops. - Some plantation management companies have replaced certain uneconomic plantations, in elevations below 300m with oil palm, and all the cultivated areas are in the ‘wet zone’.
No virgin natural forests have been destroyed for oil palm cultivation in Sri Lanka. Oil palm is a suitable crop for crop rotation, which can be done once an existing crop completes its economic life span. At present, oil palm is planted only in around 12,000 hectares or 1.5% of Sri Lanka’s agricultural land often having replaced uneconomical rubber or tea plantations.
All companies are required to strictly adhere to legal prohibitions on the clearing of existing natural forests. Cultivation is further governed by strict regulations, issued & monitored by the Coconut Research Institute, and ensuring the industry is environmentally sustainable.
This claim is false and misleading. Chemical usage for pest control in coconut cultivations is the same as for cultivating oil palm (relatively fewer pest attacks occur in oil palm plantations, when compared to coconut plantations, which also implement a variety of biological control methods).
Oil palm cultivation does require more fertiliser than rubber but this can be reduced through the use of soil and foliar based, site-specific fertilisers. The fertiliser usage is only around 2-fold higher than for rubber and not 10-fold as claimed by few.
Further, the oil palm cultivations in Sri Lanka are not affected by fungal diseases. Chemicals are not used during oil palm processing. In contrast, substantial amounts of chemicals are used in rubber as fungicides, insecticides and as processing chemicals.
No. Soil erosion and landslides are not crop-related, but soil management-related (In any commercial cultivation there is a certain amount of soil erosion. Such conditions are controlled by good agricultural practices (GAP’s)). Oil palm is only planted on terrain that has a gradient of less than 23 degrees, as advocated by the Coconut Research Institute (CRI). On steep land it is mandatory to practice appropriate soil conservation techniques such as contour planting, the establishment of contour and main drains, stone terracing, planting ground covers, mulching, introducing live hedges and undertaking stream bank protection – all of which are practiced throughout oil palm plantations. Oil palm is recommended for planting in individual platforms, further minimizing disturbance to soil. The base of the platform should be sloping against the gradient of the land. This is called a reverse slope. When these guidelines are followed, there will be no contribution to the incidence of soil erosion or landslides.
International studies have been conducted on identifying changes to soil properties when natural forests are converted to oil palm. If natural forests are replaced by any crop, soil degradation will occur. However, in Sri Lanka, the diversification of other-plantation crops (mainly rubber) to oil palm is being undertaken only where the existing cultivation has outlived its economic life span. Hence, such international findings are not relevant to Sri Lanka. Further it should be emphasized that the present rubber plantations that are being diversified into oil palm are in their 5th generation and it is a well- accepted agronomic practice to undertake-crop rotation.
As mentioned previously, the areas allocated for oil palm cultivation are on existing rubber cultivations that have outlived their economic lifespan. Oil palm plantations are not established in terrains steeper than 38% or 23 degrees as advocated by the Coconut Research Institute.
In steep lands, platforms with a reverse slope are used for rubber as well. Cover crops planted in rubber lands are used in oil palm plantations as well, and complete ground cover can be established in a similar time span as for rubber.
No. There is evidence to show increased rainfall in areas with oil palm cultivation relative to areas without. Microclimatic changes could influence the monsoonal and inter-monsoonal rains but not with small extents like 12,000 hectares of oil palm cultivation. 12,000 hectares are not planted in one area, but spread across the wet zone areas. As such, the claim of climate change due to OP cultivation is just a myth. The effect of oil palm on groundwater resources is not significantly different from that of rubber. A hectare of rubber requires 31,500 litres of water per day while a hectare of oil palm requires 34,680 litres.
While it is a fact that a single oil palm tree consumes about 249 litres of water per day against 63 litres by a rubber tree, the consumption of water per hectare of oil palm is only slightly higher than that of a hectare of rubber because fewer oil palms are planted per hectare. The oil palm root system is only 1m deep and does not have taproot. If any crop is cultivated in steep terrains, platforms have to be cut to minimise soil erosion which is the same in the case of oil palm cultivation. Ground covers such as Mucana bracteate and Pueraria phaseoloides are planted in oil palm lands. These leguminous ground covers have a faster spreading rate and better coverage. Moreover, given that oil palm is only cultivated in regions where annual rainfall averages around 3,500 mm, and the crop’s water requirement is 1,300 mm per annum, there is no basis for the concern that oil palm cultivation can lead to a deficit in water resources.
Further, the crop has been cultivated for over 50 years in Galle and in many parts of Malaysia and Indonesia for over 100 years with no crop-related water shortages reported or observed. In fact, Malaysia receives less than 2,500mm of rainfall. It should also be emphasised that the water footprint for rubber (in primary form) and oil palm are 13,747- and 4,970-liters, respectively and accordingly the water requirement for the rubber industry is much higher than in the oil palm industry.
No. The maximum extent oil palm could be planted in the country is 20,000 hectares as per the GOSL regulations. Furthermore, ecosystem services from oil palm crop are similar to those of rubber crop. The Rubber Research Institute has identified alternate areas in the country to cultivate rubber crop and land to expand rubber cultivation in the country exists.
Fruits are harvested to be processed to obtain oil. Hence not many seeds will be available to germinate and become invasive. The limited number of seeds that will germinate can be easily managed and an issue of invasiveness is just a myth.
Recent studies conducted in Sri Lanka reveals that the biodiversity in both rubber and oil palm plantations are almost similar. Both crops are cultivated as monocrops. The micro-climate under both crops supports an undergrowth from planting to end of the economic life span of the crops.
Factory solid wastes are used as organic manure and as fuel to generate renewable energy. Oil palm factories are self- sufficient in terms Wof managing their energy requirements. The liquid waste. i.e. effluent, is 90 to 95% water and contains no chemicals. The factories ensure that the appropriate technology is available for treating such effluents. Instead of adversely affecting the environment, oil palm benefits the environment by removing greenhouse gases, conserving soil moisture and by contributing to the natural water cycle when cultivated according to good agricultural practices (GAP) and the stipulated regulations.
No. In the Nakiyadeniya estate, in which oil palm has been cultivated for the past 50 years, there have been no increase in sightings of reptiles.
In terms of economics, oil palm is the most economically viable crop in Sri Lanka, with the highest return on investment per hectare when compared to other crops. The current annual edible oil requirement in Sri Lanka is 264 MT. Currently, only 15-20% of this requirement is produced and the rest is imported.
Oil palm also has the potential to create wealth with strong value chains and the ability to uplift communities from poverty. The cost of cultivating one hectare of oil palm is approximately Rs.1.5 million, excluding its profitability. Therefore, when a cultivated extent of 1,000 hectares of oil palm is uprooted, it would equate to throwing away or destroying Rs. 1.5 billon, excluding the worker’s earnings and share holders’ profit on this investment – this would worsen if up to 50% of the cultivated extent is uprooted. Plantation and Milling sectors have over LKR 12 billion contribution to Sri Lanka’s GDP through direct and indirect avenues. Further, there are two oil palm mills in Sri Lanka, each valued at Rs. 3 billion and the cost of replacing these 2 mills will be significant. At least 200 people live on the earnings from these two oil palm mills, apart from the economic benefits to the surrounding towns/villages and benefits to transporters and other service providers.
The palm oil industry generates a high level of income for the workers employed, positively contributing to the micro-economic development of the communities involved. The banks in the area are heavily patronised by the workers employed in the oil palm sector and all leading banking institutions will be impacted if the 12,000 hectares of oil palm is uprooted, as oil palm companies are the strongest in terms of their balance sheet. This can be verified from any banking institution that deals with the regional plantation companies. If the existing areas are removed, loss of production will lead to greater requirements for imports, in turn harming the GOSL balance sheet.
This is a false statement. The current market price for ripened oil palm fruits is around Rs. 75-80 per kg. In Sri Lanka, the average COP is somewhere around LKR. 20 and yield per hectare per annum are around 15,000 to 18,000 kg respectively. Hence the profit from oil palm per hectare would be around LKR. 450,000 – 500,000 per annum which is much higher than what is obtained from tea, rubber and coconut cultivation. Further, the possibility of removal of import tax on palm oil is highly unlikely as such a decision would have a hugely negative effect on the coconut industry in the country. In addition, if such an import tax is to be removed, the loss of import duties disbursed to the Department of Customs would be substantial, considering that some 200,000 MT of palm oil are imported annually.
Oil palm currently produces a yield of 3.8 - 4.0 MT per hectare of oil compared to coconut, which is only 0.8 MT per hectare. This would mean that we would need almost 4 times the amount of land to produce the 25,000 MT of oil palm which Sri Lanka currently produces if you are to substitute it with coconut oil production. The only other way is to import the shortfall, which means the use of valuable foreign exchange. The reason being that productivity of oil palm is far higher than coconut or any other crop grown for vegetable oil, hence it is far cheaper. The demand is therefore higher for oil palm, mainly because it is cheaper to use and more versatile for use in confectioneries, bakery foods, the production of detergents, etc.
Oil palm produces 4 MT of oil whilst coconut produces only 1 MT per hectare of land per year. In order to obtain the targeted oil production from 20,000 hectares of oil palm, approximately 80,000 hectares of new land will be required for coconut cultivation.
Sri Lanka had imported nearly 200,000 MT of palm oil in 2017. To produce that quantity of coconut oil in Sri Lanka, an additional 250,000 hectares of coconut will have to be cultivated.
Due to the nature of the crop backed by extensive research and development work (especially by the plant breeders to improve the performance of the crop), currently, hybrid seeds are used to establishing commercial plantations.
Currently, only one corporation is RPC certified whilst several others are working towards obtaining RSPO certification.
With current market prices, the profitably is around Rs. 1,000,000, Rs. 245,000, Rs. 75,000 and Rs. 45,000 for oil palm, coconut, tea and rubber respectively. Furthermore, a worker in an oil palm plantation earns an average of Rs. 65,000/- per month compared to around Rs. 30,000/- to Rs. 35,000/- in tea and rubber plantations.
Oil palm production has significantly contributed to the profitability of the growers and other stakeholders. It is no surprise that the Indonesian and Malaysian economies have been powered throughout the years by oil palm cultivation with over 50% of the oil palm cultivation in those countries being done by small holders, directly contributing to the social wellbeing of the country.
Further, oil palm cannot be stolen unlike rubber latex or tea leaves and hence there is greater protection from this crop to the farmer. Intercropping with cash crops is also possible with oil palm similar to rubber. Oil palm cultivation is also a solution to battle the labour shortages in Sri Lanka.
This statement is false. No child labour is employed in the Agricultural sector in Sri Lanka. Standard worker safety procedures are adhered to in palm oil cultivation as well as the cultivation of other crops. Both national laws and regulations are complied with, further oil palm corporations act according to ILO guidelines.
01 - සෞඛ්යය
02 - පරිසරය
03 - ආර්ථිකය
04 - සමාජය
පාම් තෙල් ලබාගන්නේ ඉදුණු පාම් ගෙඩි වලිනි. මෙහි ප්රධාන වශයෙන් සංතෘප්ත, ඒකීය සංතෘප්ත සහ බහු සංතෘප්ත (saturated, monounsaturated and polyunsaturated) වශයෙන් මේද වර්ග 3 ක් අඩංගු වේ. සංතෘප්ත මේදය මගින් හෘද රෝග අවදානම ඇතිවිය හැකි නමුත් අසංතෘප්ත මේදය මගින් හෘද රෝග අවදානම අවම කරයි. මේ අනුව පාම් තෙල්වල 50%ක් සංතෘප්ත මේදය ද, 39%ක් අසංතෘප්ත මේදය ද, 11%ක් බහු අසංතෘප්ත මේදය ද අඩංගු වන නිසා සෞඛ්යයට හිතකර බවට සැලකේ.
එමෙන්ම පාම් තෙල් වල විටමින් E, කැරොටිනොයිඩ් සහ ප්රතිඔක්සිකාරක අඩංගු වන නිසා එය හදවත ආරක්ෂා කරන අතර පිළිකා අවදානමද අවම කරයි. එමෙන්ම එය අපගේ ආහාර වේලට අනිවාර්යයෙන් ඇතුළත් විය යුතු වන ලිපිඩ ලබාගැනීම සඳහා ඉතා හොඳ මූලාශ්රයකි.
ඉදුණු පාම් ගෙඩි වලින් තෙල් ලබාගත් පසුව, ඒවා භාවිතයට ගැනීමට පෙර පිරිපහදු (Refine) කෙරේ. පිරිපහදු කිරීමෙන් අනතුරුව තාප-යාන්ත්රික (Thermo-mechanical) ක්රම (controlled cooling, crystallization, සහ filtering වැනි) මගින් ඒවා දියර සහ ඝන වශයෙන් වෙන්කිරීම සිදුකරනු ලබයි.
නැත
පාම් තෙල් යනු සංතෘප්ත සහ අසංතෘප්ත මේදයන් දෙකම අඩංගු තෙල් වර්ගයකි. ආහාරයට ගන්නා තෙල් වර්ග වල සංතෘප්ත මට්ටම් එකිනෙකට වෙනස් වේ. පාම් තෙල් වල මෙය 50% ක් වන අතර පොල් තෙල් වල 92% කි. මේ නිසා, අනෙකුත් ආහාරයට ගතහැකි තෙල් වර්ග වලට සාපේක්ෂව පාම් තෙල් වඩාත් යහපත් ලෙස සැලකේ. කෙසේ නමුත්, පාම් තෙල් සහ වෙනත් පිරිපහදු කළ තෙල් වර්ග වල අඩංගු වන 3MCPD සහ 2 MCPD සංඝටක සම්බන්ධයෙන් මෑතකදී සිදුකළ අධ්යයනයන් මගින් පෙනී ගොස් ඇත්තේ මේවා පාම් තෙල් වල මෙන්ම අනෙකුත් පිරිපහදු කළ තෙල් වර්ග වලද සුළු වශයෙන් අඩංගු වන බවයි. මේවා සාමාන්යයෙන් පිරිපහදු ක්රියාවලියේදී ඇති වන අතර, ඒවා කෙතරම් දුරකට මිනිසුන්ට විෂ සහිත වන්නේද යන්න තවමත් නිසියාකාරව හඳුනාගෙන නොමැත.
ආහාර කර්මාන්තය සහ රූපලාවණ්ය කර්මාන්තය ඇතුළු කර්මාන්ත රාශියක නිෂ්පාදන සඳහා පාම් තෙල් බහුලව භාවිතා කරන අතර, ඒවා අනෙකුත් එළවලු තෙල් වර්ගවලට සාපේක්ෂව වඩාත් සුරක්ෂිත සහ මිලෙන් අඩු ය.
නැත
නැත. ඔයිල් පාම් වගා කළ හැකි ඉඩම් සම්බන්ධයෙන් ශ්රී ලංකා රජය දැඩි මාර්ගෝපදේශයන් හඳුන්වා දී තිබේ. ඒ අනුව ඔයිල් පාම් වගා කළ හැක්කේ දැනටමත් වගා කටයුතු සඳහා භාවිතා වන ඉඩම් වල, ආර්ථික වශයෙන් ඵලදායී නොවන භෝග වෙනුවට විකල්පයක් ලෙස පමණි. ඇතැම් වැවිලි කළමනාකරණ සමාගම්, මුහුදු මට්ටමේ සිට මීටර් 300 ට වඩා පහළ බිම් වල වගා කළ, ආර්ථික වශයෙන් ඵලදායී නොවන භෝග වෙනුවට ඔයිල් පාම් වගාකර ඇත. මේ සියලු වගා බිම් පිහිටා ඇත්තේ තෙත් කලාපය තුළ ය.
ශ්රී ලංකාවේ ඔයිල් පාම් වගාවේදී කිසිදු ස්වභාවික වනාන්තර භූමියක් විනාශ වී නොමැත. ඔයිල් පාම් යනු, දැනට පවතින වගාවන්ගේ ආයුකාලය අවසන් වූ පසුව, නව විකල්ප භෝගයක් ලෙස වගා කළ හැකි භෝගයකි. මේ වනවිට හෙක්ටයාර් 12,000 ක, එනම් රටේ වැවිලි බෝග වගා බිම් වලින් 1.5% ක (රටේ මුළු භූමි ප්රමාණයෙන් 0.0018% ක්) ඔයිල් පාම් වගාකර ඇත. මේ වගා බිම් බොහොමයක් මීට පෙර රබර් හෝ තේ වගාකළ ඉඩම් ය.
ස්වාභාවික වනාන්තර හෙළිපෙහෙළි කිරීම සම්බන්ධයෙන් පනවා ඇති නීතිමය සීමාවන්ට අනුකූලව කටයුතු කිරීම වැවිලි සමාගම් සතු අනිවාර්ය වගකීමකි. මෙම කර්මාන්තය පාරිසරිකව අහිතකර නොවන බව තහවුරු කිරීම සඳහා, පොල් පර්යේෂණ ආයතනය සහ මධ්යම පරිසර අධිකාරිය මගින්ද දැඩි රෙගුලාසි පනවා ඇත.
මෙය අසත්ය හා නොමග යවනසුලු ප්රකාශයකි. ඔයිල් පාම් වගාවේදී පළිබෝධ මර්දනය සඳහා රසායනික ද්රව්ය භාවිතා කිරීම පොල් වගාවට අඩු වේ. (මෙහිදී පොල් වගාවට සාපේක්ෂව ඔයිල් පාම් වගාවට සිදුවන පළිබෝධ ආක්රමණ අඩුය. එමෙන්ම ඔයිල් පාම් වගාවේ දී විවිධ ජෛව විද්යාත්මක ක්රම ද (Biological control) ක්රියාත්මක වේ.)
රබර්වලට සාපේක්ෂව ඔයිල් පාම් සඳහා වැඩි පොහොර ප්රමාණයක් අවශ්ය වන නමුත්, පස සහ පත්ර විශ්ලේෂණය මගින් නිර්දේශ කරන විශේෂ වූ පොහොර යෙදීමෙන් මෙම මට්ටම තවදුරටත් අඩුකරගත හැකි වේ. ඔයිල් පාම් වගාවේ පොහොර භාවිතය රබර් වගාව මෙන් දෙගුණයක් පමණ වන නමුත්, එය 10 ගුණයකින් වැඩි බවට සුළු පිරිසක් කරන ප්රකාශ වල කිසිදු සත්යතාවක් නොමැත.
එමෙන්ම, ශ්රී ලංකාවේ ඔයිල් පාම් වගාවට දිලීර රෝග වලින් බලපෑමක් වී නොමැත. ඉදුණු ගෙඩි වලින් පාම් තෙල් ලබාගැනීමේ ක්රියාවලියේදී රසායනික ද්රව්ය භාවිතා නොකෙරේ. මීට සාපේක්ෂව රබර් සඳහා දිලීර නාශක, පළිබෝධ නාශක සහ පිරිසැකසුම් රසායනික ද්රව්ය ලෙස සැලකිය යුතු තරම් රසායනික ද්රව්ය ප්රමාණයක් අවශ්ය වේ.
නැත. පාංශු ඛාදනය හෝ නායයෑම් යනු වගාවන් සම්බන්ධ ගැටලු නොව, පාංශු කළමනාකරණය සම්බන්ධ ගැටලු ය (ඕනෑම වාණිජ වගාවකදී කිසියම් ප්රමාණයකට පාංශු ඛාදනය සිදුවේ. නිවැරදි කෘෂිකාර්මික ක්රමවේදයන් මගින් ඒවා පාලනය කළ හැකි ය). පොල් පර්යේෂණ ආයතනයේ උපදෙස් අනුව, ඔයිල් පාම් වගා කෙරෙන්නේ අංශක 23 කට වඩා ආනතිය අඩු බිම් වල පමණි. ආනතියක් සහිත භූමියක වගා කෙරෙන්නේ නම්, ශ්රී ලංකාවේ නීතිරීති අනුව, නිසි පාංශු සංරක්ෂණ විධික්රම (ගල් වැටි බැදීම, සමෝච්ඡ ක්රමයට යොදන ලද කාණු, බිම් ආවරණ, සජීවී වැටි වැනි) අනුගමනය කිරීම අනිවාර්ය වේ. එමෙන්ම හැකි සෑම විටම ඔයිල් පාම් වේදිකා සකසා සිටුවීම සුදුසු බවට නිර්දේශ කර ඇත. මෙම පාත්ති වල බෑවුම, භූමියේ පිහිටි බෑවුමට ප්රතිලෝම දිශාවට සැකසිය යුතු ය. එය 'reverse slope' ලෙස හැඳින්වේ. මෙම විධිවිධාන අනුගමනය කළ විට, වගාව නිසා පාංශුඛාදනය ඇතිවීමේ ඉඩකඩ ඇහිරී යයි.
ස්වාභාවික වනාන්තර ඔයිල් පාම් වගාවන් බවට පත්වූ විට පසෙහි ඇතිවන වෙනස්කම් සම්බන්ධයෙන් ජාත්යන්තර අධ්යයනන් සිදුකර ඇත. ස්වාභාවික වනාන්තර හෙළි කර වගාකරනු ලබන ඕනෑම භෝගයකට මෙය අදාළ වේ. මේ වනවිට ශ්රී ලංකාව තුළ සිදුකෙරෙන්නේ වෙනත් භෝග (ප්රධාන වශයෙන් රබර්) වගාකළ බිම් වල භෝග විවිධාංගීකරණය කිරීමක් ලෙස හෝ පවතින වගාව තවදුරටත් ආර්ථික වශයෙන් ඵලදායී නොවන අවස්ථාවකදී විකල්පයක් ලෙස ඔයිල් පාම් වගාකිරීම ය. එම නිසා, එබඳු ජාත්යන්තර අධ්යයන වල නිගමන ශ්රී ලංකාවට අදාළ නැත. එමෙන්ම, මෙරට තුළ ඔයිල් පාම් වගාවන් බවට පරිවර්තනය කෙරෙමින් පවතින රබර් වගාවන් මේ වනවිට 5 වන පරම්පරාවේ වගාවන් බවද විශේෂයෙන් සඳහන් කළ යුතු ය. මෙවැනි තත්ත්වයකදී වෙනත් භෝගයක් වෙත මාරු වීම පිළිගත් කෘෂිකාර්මික ක්රමවේදයකි.
මීට පෙරද සඳහන් කළ පරිදි, ඔයිල් පාම් වගාව සඳහා තෝරාගෙන ඇති වගා බිම් මීට පෙර රබර් වගා කළ, දැන් එම වගාවන් ඵලදායී නොවන තත්ත්වයට පැමිණ ඇති බිම් ය. එමෙන්ම පොල් පර්යේෂණ ආයතනයේ උපදෙස් පරිදි, 38% කට හෝ අංශක 23 කට වඩා බෑවුම සහිත බිම් වල ඔයිල් පාම් වගා නොකෙරේ.
බෑවුම් සහිත ඉඩම්වල, රබර් සඳහාද ප්රතිලෝම බෑවුමක් සහිත වේදිකා යොදා ගනී. රබර් වගාවේදී සිදුකෙරෙන ආවරණ වගාවන් ඔයිල් පාම් වගාවේදී ද භාවිතා වන අතර, රබර් වගාවට සමාන කාල පරාසයක් තුළ සම්පූර්ණ බිම් ආවරණයක් ඇති කළ හැකි ය.
අනෙක් ප්රදේශ වලට සාපේක්ෂව ඔයිල් පාම් වගාවන් ඇති ප්රදේශ වල වර්ෂාපතනයේ අඩුවීමක් වාර්තා වී නොමැත. ක්ෂුද්ර දේශගුණික වෙනස්කම් මගින් මෝසම් සහ අන්තර් මෝසම් වැසි වල වෙනස්කම් සිදුවීමට ඉඩ ඇති නමුත් ඔයිල් පාම් වගා කරනු ලබන හෙක්ටයාර 12,000 වැනි කුඩා භූමි ප්රමාණයක බලපෑමෙන් මගින් එබඳු වෙනස්කම් ඇති නොවේ. එමෙන්ම මෙම හෙක්ටයාර 12,000 එකම ස්ථානයක නොව, තෙත් කලාපය පුරා විහිදී ඇත. එම නිසා, ඔයිල් පාම් වගාව හේතුවෙන් දේශගුණය වෙනස් වන බව පැවසීම හුදෙක් මිථ්යාවක් පමණි. ඔයිල් පාම් නිසා භූගත ජල මූලාශ්ර වලට ඇතිවන බලපෑම, රබර් වගාවෙන් ඇතිවන බලපෑමට වඩා සැලකිය යුතු ලෙස වෙනස් නොවේ.
රබර් හෙක්ටයාරයකට දිනකට ජලය ලීටර් 31,500 ක් අවශ්ය වන අතර ඔයිල් පාම් හෙක්ටයාරයකට දිනකට ජලය ලීටර් 34,680 ක් අවශ්ය වේ. රබර් ගසකට දිනකට ජලය ලීටර් 63 ක් අවශ්ය වන විට ඔයිල් පාම් ගසකට දිනකට ජලය ලීටර් 249 ක් අවශ්ය බව සත්යයක් නමුත්, ඔයිල් පාම් වගාවේ හෙක්ටයාරයකට අවශ්ය ජලය ප්රමාණය රබර් වලට වඩා වැඩි වන්නේ මඳ වශයෙනි. මීට හේතුව, රබර් වලට සාපේක්ෂව හෙක්ටයාරයකට වගා කෙරෙන ඔයිල් පාම් ගස් ප්රමාණය අඩු වීම ය. ඔයිල් පාම් වල මුල් පද්ධතිය මීටර් එකක ගැඹුරක් දක්වා පමණක් විහිදෙන අතර ඒවායෙහි මුදුන් මුලක් නොමැත.
ඕනෑම භෝගයක් බෑවුමක වගා කරන විට පාංශු ඛාදනය අවම කිරීම සඳහා වේදිකා කැපීමට සිදුවේ. මෙය ඔයිල් පාම් වලටද අදාළ ය. Mucuna bracteate සහ Pueraria phaseoloides වැනි ආවරණ වගා, ඔයිල් පාම් වගා කරන බිම් වල වගා කෙරේ. මේවා වැඩි වේගයකින් පැතිරෙන අතර වඩාත් හොඳ ආවරණයක් ලබාදෙයි. එමෙන්ම, ඔයිල් පාම් වගාව සිදුකරනු ලබන්නේ සාමාන්ය වාර්ෂික වර්ෂාපතනය මිලිමීටර් 3,500 කට වැඩි කලාප වල වන අතර, එම වගාවන්ගේ වාර්ෂික ජල අවශ්යතාව මිලිමීටර් 1,300 කි. මේ අනුව බලන විට, ඔයිල් පාම් වගාව මගින් ජල මූලාශ්ර සිඳී යන බවට වන තර්කය පදනම් විරහිත ය.
පසුගිය වසර 50 ක කාලය තුළ ගාල්ල ප්රදේශයේ ඔයිල් පාම් වගා කර ඇති අතර, වසර 100 කට අධික කාලයක් තිස්සේ මැලේසියාව සහ ඉන්දුනීසියාව යන රටවල බොහෝ ප්රදේශ වල ඔයිල් පාම් වගා කර තිබේ. මෙම කිසිදු ප්රදේශයකින් වගාවන් නිසා ජලය හිඟ වීමක් වාර්තා වී නොමැත. ඇත්ත වශයෙන්ම මැලේසියාවට වාර්ෂිකව ලැබෙනුයේ මිලිමීටර් 2,500 ට වඩා අඩු වර්ෂාපතනයකි. එමෙන්ම රබර් සහ ඔයිල් පාම් වල ප්රාථමික නිෂ්පාදනයන් හී ජල පා සටහන (water footprint) පිළිවෙළින් ලීටර් 13,747 ක් සහ ලීටර් 4,970 ක් වේ. ඒ අනුව පාම් තෙල් කර්මාන්තයට සාපේක්ෂව රබර් කර්මාන්තයේ ජල අවශ්යතාව වඩාත් ඉහළ ය.
නැත. ශ්රී ලංකා රජයේ රෙගුලාසි අනුව, රට තුළ ඔයිල් පාම් වගා කළ හැක්කේ හෙටයාර් 20,000 ක් දක්වා පමණි. එමෙන්ම ඔයිල් පාම් වලින් ලැබෙන පරිසර පද්ධති සේවා (ecosystem services) රබර් භෝගයට සමාන වේ. රබර් පර්යේෂණායතනය රටේ රබර් වගාකිරීම සඳහා විකල්ප ප්රදේශ හඳුනාගෙන ඇති අතර, රබර් වගාව තවදුරටත් ව්යාප්ත කිරීම සඳහා ප්රමාණවත් තරම් ඉඩම් රට තුළ පවතී.
ඔයිල් පාම් වගාකිරීම හා නෙළීම සිදුකරනු ලබන්නේ තෙල් ලබාගැනීමට ය. එම නිසා ස්වාභාවික ව්යාප්තිය හා ප්රරෝහණය සඳහා අවශ්ය තරම් විශාල බීජ ප්රමාණයක් නොමැත. ව්යාප්ත විය හැකි සුළු බීජ ප්රමාණය ද ඉතා පහසුවෙන් පාලනය කළ හැකි නිසා ආක්රමණිකත්වය පිළිබඳ බිය හුදෙක් මිථ්යාවක් පමණි.
ඔයිල් පාම් වගාවේ සහ රබර් වගාවේ ජෛව විවිධත්වය බොහෝ සෙයින් සමාන බව ශ්රී ලංකාවේ මෑතකාලීන අධ්යයන පෙන්වා දෙයි. මෙම වගාවන් දෙකම තනි භෝග වශයෙන් වගාකෙරෙන අතර, ජෛව විවිධත්වය සම්බන්ධ බලපෑම එක සමාන ය. මෙම භෝග දෙකේම ක්ෂුද්ර දේශගුණය, ඒවා සිටුවීමේ සිට ඵලදායී බවේ අවසානය දක්වා යටි වගාවකට හිතකර වේ.
කර්මාන්තශාලා වල ඝන අපද්රව්ය කාබනික පොහොර ලෙසත්, පුනර්ජනනීය බලශක්ති ඉන්ධන ලෙසත් භාවිතා වේ. පාම් තෙල් කර්මාන්තශාලා වලට අවශ්ය බලශක්තිය එම කර්මාන්තශාලා වලම නිපදවාගනු ලැබේ. අපවහන ජලය 90% ත් 95% ක්ම ජලය වන අතර, රසායනික ද්රව්ය අඩංගු නැත. එම ජලය පිරිසිදු කිරීම සඳහා අවශ්ය තාක්ෂණයද එම කර්මාන්තශාලා සතු ය. නිවැරදි කෘෂිකාර්මික ක්රමවේදයන් සහ නිසි රෙගුලාසි අනුව වගාකරනු ලබන්නේ නම් ඔයිල් පාම් වගාව, පරිසරයට අහිතකර බලපෑම් ඇතිකිරීම වෙනුවට, හරිතාගාර වායු ඉවත් කිරීම, පසේ තෙතමනය ආරක්ෂා කරගැනීම සහ ස්වාභාවික ජල චක්රයට දායක වීම වැනි ක්රම ඔස්සේ පරිසරයට යහපතක් සිදුකරයි.
නැත. පසුගිය වසර 50 ක කාලය තුළ ඔයිල් පාම් වගාව සිදු වූ නාකියාදෙණිය ප්රදේශයේ උරගයන් වැඩියෙන් නිරීක්ෂණය වීමක් වාර්තා වී නැත.
ශ්රී ලංකාවේ ආර්ථික වශයෙන් වඩාත්ම වාසිදායක භෝගය වන්නේ ඔයිල් පාම් ය. වෙනත් භෝග වලට සාපේක්ෂව ආයෝජනය සඳහා ඉහළම ප්රතිලාභ ලැබෙන්නේ ඔයිල් පාම් වගාවෙනි. ආහාරයට ගතහැකි තෙල් වර්ග සඳහා ශ්රී ලංකාවේ වර්තමාන වාර්ෂික ඉල්ලුම මෙට්රික් ටොන් 264 කි. මේ වනවිට මෙම ඉල්ලුමෙන් 15% ත් 20% අතර ප්රමාණයක් රට තුළ නිපදවනු ලබන අතර, ඉතිරිය ආනයනය කෙරේ.
ආර්ථික ලාභ සහ ජීවනෝපාය මාර්ග උදාකර දෙමින් ප්රජාවන් දරිද්රතාවෙන් මුදාගැනීමේ හැකියාව ඔයිල් පාම් සතු ය. හෙක්ටයාරයක ඔයිල් පාම් වගා කිරීමේ වියදම ආසන්න වශයෙන් රු. මිලියන 1.5 කි. ඒ අනුව බලන විට, හෙක්ටයාර 1,000 ක ඔයිල් පාම් වගාවන් ගලවා ඉවත් කිරීම යනු රු. බිලියන 1.5 ක් විනාශ කිරීමට සමාන ය. මෙහිදී කම්කරුවන්ගේ ආදායම අහිමි වීම සහ ආයෝජකයන්ගේ ලාභය අහිමි වීම වැනි සාධකද සැලකිල්ලට ගත යුතු වේ. වගාවෙන් 50% ක් දක්වා ගලවා ඉවත් කළහොත්, මෙම තත්ත්වය තවත් දරුණු අතට හැරෙනු ඇත.
පාම් ඔයිල් වගාවෙන් සහ සැකසුම් කර්මාන්තශාලා වලින් සෘජු හා වක්ර ක්රම මගින් ශ්රී ලංකාවේ දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයට ලැබෙන ආදායම රු. බිලියන 12 කට අධික ය. ශ්රී ලංකාවේ පාම් තෙල් කර්මාන්තශාලා දෙකක් ඇති අතර, ඉන් එකක වටිනාකම රු. බිලියන 3 ක් පමණ වේ. මේවා භාවිතයෙන් ඉවත් කිරීම මගින් විශාල අලාභයක් සිදුවනු ඇත. මෙම පාම් ඔයිල් සැකසුම් කර්මාන්තශාලා අවම වශයෙන් 200 දෙනෙකුගේ ජිවනෝපාය මාර්ගය බවට පත් වී තිබේ. ඔවුන්ට අමතරව ඒවා පිහිටි ප්රදේශ වල ජනතාවට මෙන්ම ඒවා වෙත ප්රවාහන සහ වෙනත් පහසුකම් සපයන්නන්ටද මෙම තෙල් කර්මාන්තශාලා මගින් ආර්ථික ප්රතිලාභ රාශියක් සැලසේ.
පාම් තෙල් කර්මාන්තයේ නියුතු සේවකයෝ ඉන් ඉහළ මට්ටමේ ආදායමක් උපයති. එය මෙම කර්මාන්තය සමග සම්බන්ධ ප්රජාවන්ගේ ක්ෂුද්ර ආර්ථික දියුණුවට විශාල කාර්යභාරයක් ඉටුකරයි. පාම් තෙල් කර්මාන්තයේ නියුතු පුද්ගලයෝ අදාළ ප්රදේශ වල බැංකු සමග ගනුදෙනු කරති. පාම් තෙල් සමාගම් මෙරට බැංකු වල ප්රධාන පෙළේ ගනුදෙනුකරුවන් වන අතර, හෙක්ටයාර් 12,000 ක වගාවක් ගලවා ඉවත් කිරීම මගින් මේ බැංකු වලටද බලපෑමක් ඇතිවනු ඇත. ප්රාදේශීය වැවිලි සමාගම් සමග ගනුදෙනු කරන ඕනෑම බැංකුවකින් විමසීමෙන් මෙය තහවුරු කරගත හැකි වේ. එමෙන්ම පාම් තෙල් නිෂ්පාදනය නැවතීම මගින් මෙරට සමස්ත ආර්ථිකයටම අහිතකර බලපෑමක් එල්ලවනු නොඅනුමාන ය
මෙය වැරදි අදහසකි. 2021 ජුනි මාසය වනවිට වෙළඳපොළේ ඉදුණු ඔයිල් පාම් ගෙඩි කිලෝග්රෑම් එකක මිල රු. 75- 80ක් පමණ විය. ශ්රී ලංකාවේ ඔයිල් පාම් වල සාමාන්ය නිෂ්පාදන වියදම රු. 20 ක් පමණ වන අතර, හෙක්ටයාරයකට අස්වැන්න කිලෝග්රෑම් 11,000ක් පමණ වේ. මේ නිසා ඔයිල් පාම් කර්මාන්තයේ වාර්ෂික ලාභය දළ වශයෙන් හෙක්ටයාරයකට රු. 660,000ක් පමණ වේ. මෙය තේ, රබර් සහ පොල් වගාවන්ගෙන් ලැබෙන ලාභයන්ට වඩා පැහැදිලිවම ඉහළ අගයකි. එමෙන්ම, පාම් තෙල් මත පනවා ඇති බදු ඉවත් කිරීම මගින් රටේ පොල් කර්මාන්තයට විශාල බලපෑමක් එල්ල වීමට ඉඩ ඇති නිසා එවැනි තීරණයක් ගනු ඇතැයි සිතීම දුෂ්කර ය. ශ්රී ලංකාවට වසරකට පාම් තෙල් මෙට්රික් ටොන් 200,000 ක් පමණ ආනයනය කෙරේ. එම නිසා පාම් තෙල් මත පනවා ඇති බදු ඉවත් කිරීම මගින් රේගු දෙපාර්තමේන්තුවටද විශාල පාඩුවක් සිදුවනු ඇත.
ඔයිල් පාම් මගින් මේ වනවිට හෙක්ටයාරයකට තෙල් මෙට්රික් ටොන් 3.8 ත් 4.0 ත් අතර අස්වැන්නක් ලැබේ. මීට සාපේක්ෂව පොල් මගින් ලැබෙන්නේ හෙක්ටයාරයකට මෙට්රික් ටොන් 0.8 ක් පමණි. ඒ අනුව, ශ්රී ලංකාව තුළ දැනට නිපදවනු ලබන පාම් තෙල් ප්රමාණය වන මෙට්රික් ටොන් 25,000 පොල් වලින් සපුරා ගැනීමට නම් අපට පාම් තෙල් වගාවට සාපේක්ෂව 4 ගුණයක ඉඩම් ප්රමාණයක පොල් වගාකිරීමට සිදුවනු ඇත. අනෙක් විකල්පය නම් හිඟ තෙල් ප්රමාණය ආනයනය කිරීම වන අතර, ඒ සඳහා අපට වටිනා විදේශ විනිමය වැය කිරීමට සිදුවේ. ඔයිල් පාම් වල ඵලදායීතාව පොල් හෝ, එළවලු තෙල් සඳහා වවනු ලබන වෙනත් භෝග වලට වඩා බෙහෙවින් ඉහළ නිසා ඔයිල් පාම් මිලෙන්ද අඩු ය. මිලෙන් අඩු වීම සහ, රසකැවිලි, බේකරි නිෂ්පාදන සහ ඩිටර්ජන්ට් වර්ග ඇතුළු නිෂ්පාදන රාශියක් සඳහා භාවිතා වීම වැනි සාධක නිසා පාම් තෙල් සඳහා ඇති ඉල්ලුමද ඉහළ ය.
ඔයිල් පාම් හෙක්ටයාරයකින් වසරකට පාම් තෙල් මෙට්රික් ටොන් 4 ක් නිපදවිය හැකි අතර, පොල් හෙක්ටයාරයකින් වසරකට නිපදවිය හැක්කේ පොල් තෙල් මෙට්රික් ටොන් 0.8 ක් පමණි. හෙක්ටයාර 20,000 ක් මගින් නිපදවෙන පාම් තෙල් වලට විකල්පයක් ලෙස පොල් තෙල් භාවිතා කිරීමට නම්, හෙක්ටයාර 80,000 ක පමණ නව පොල් වගාවන් අවශ්ය වේ.
2017 වසරේදී ශ්රී ලංකාවට පාම් තෙල් මෙට්රික් ටොන් 200,000 ක් පමණ ආනයනය කර ඇත. ඊට සමාන පොල් තෙල් ප්රමාණයක් ශ්රී ලංකාව තුළ නිෂ්පාදනය කිරීමට නම් තවත් හෙක්ටයාර 250,000 ක පොල් වගා කළ යුතු ය.
භෝගයේ ස්වභාවය මෙන්ම, ඵලදායීතාව වැඩිදියුණු කිරීම සඳහා ශාක අභිජනනය කරන්නන් විසින් පර්යේෂණ හා සංවර්ධන කටයුතු රාශියක් සිදු කර තිබීම ඊට හේතු ලෙස පෙන්වා දිය හැකි ය. වාණිජ වගාවන් ස්ථාපිත කිරීම සඳහා දැනට දෙමුහුම් බීජ භාවිතා වේ.
දැනට එක් සමාගමකට පමණක් RSPO සහතිකකරණය හිමි වී ඇති අතර, තවත් සමාගම් කිහිපයක් RSPO හිමිකර ගැනීම සඳහා කටයුතු කරමින් සිටී.
දැනට වෙළඳපොළේ පවතින මිලගණන් අනුව, ඔයිල් පාම්, පොල්, තේ සහ රබර් වල ලාභදායීත්වය වසරකට හෙක්ටයාරයකින් රු. 660,000/-, රු. 245,000/-, රු. 75,000/- සහ රු. 45,000/- වේ. එමෙන්ම ඔයිල් පාම් වගාවන්හි සේවයෙහි නියුතු කම්කරුවෙකු මසකට රු. 65,000/- ක පමණ උපයන අතර, මීට සාපේක්ෂව තේ සහ රබර් වගාවන්හි කම්කරුවෝ මසකට රු. 30,000/- ත් රු. 35,000/- ත් අතර මුදලක් උපයති.
ඔයිල් පාම් එය වගාකරන්නන්ටත්, කර්මාන්තයට සම්බන්ධ අනෙකුත් පාර්ශ්වකරුවන්ටත් වඩාත් ලාභදායී වේ. මේ අනුව බලන විට, වසර ගණනාවක් තිස්සේ ඉන්දුනීසියාවේ හා මැලේසියාවේ ආර්ථිකයන් පාම් තෙල් කර්මාන්තයෙන් පන්නරය ලැබීමත්, එම රටවල පාම් තෙල් වගාවන්ගෙන් 50% කට වැඩි ප්රමාණයක් සුළු පරිමාණ වගාකරුවන් විසින් සිදුකරනු ලැබීමත් පුදුමයක් නොවේ. මේ සියල්ල එම රටවලට සමාජයීය යහපැවැත්මටද සෘජුව බලපා ඇත.
ඉහළ ආදායම් ලැබීමේ හැකියාවට අමතරව පාම් තෙල් කර්මාන්තයේ තවත් වාසියක් වන්නේ, රබර් කිරි සහ තේ කොළ මෙන් ඒවා සොරා ගැනීමේ හැකියාවක් නොමැති වීමයි. මේ නිසා ඔයිල් පාම් වගාවේදී ගොවීන්ට තම භෝග සඳහා වැඩි ආරක්ෂාවක්ද ලැබේ. රබර් මෙන්ම ඔයිල් පාම් වගාවේදීද අතුරු භෝග වගා ක්රමයට වාණිජ භෝග වගා කළ හැකි අතර, ඔයිල් පාම් කර්මාන්තය රටේ කම්කරු හිඟයටද මනා විසඳුමකි.
මෙය වැරදි ප්රකාශයකි. ශ්රී ලංකාවේ කෘෂිකර්මාන්තය තුළ කිසිදු ආකාරයකින් ළමා ශ්රමය භාවිතා නොවේ. අනෙකුත් වගාවන් වලදී කම්කරුවන්ගේ ආරක්ෂාව උදෙසා අනුගමනය කරනු ලබන පියවර ඔයිල් පාම් වගාවන් තුළදීද අනුගමනය කරනු ලබන අතර, ඔයිල් පාම් කර්මාන්තය හා එහි සමාගම් සෑම විටම දේශීය හා ජාත්යන්තර නීති වලට මෙන්ම, ජාත්යන්තර කම්කරු සංවිධානයේ මාර්ගෝපදේශ වලට අනුවය.